WŁASNE ŚMIECI

Nie ma nic wspanialszego niż obiad z rodziną. Choć przypomina zapętlony scenariusz, który powtarza się w nieskończoność. I choć oprócz jedzenia trzeba przełykać słowa swoich bliskich. Czasem gorzkie. Czasem tak powtarzalne, że chce się wymiotować. Recytowane śpiewająco od wielu długich lat. Nie ma nic wspanialszego niż obiad z rodziną. Wszyscy się znają i kochają. Znają swoje słabe punkty i wałkują je jak ciasto na deser. Nie ma nic wspanialszego niż obiad z rodziną... jak ten obiad, przyrządzony przez mamę w domu rodzinnym Kaseciaków, przy stole, wokół którego zasiadają: mama, ojciec i dorosły syn.

There is nothing better than family dinner. Even if it looks like a looped scenario, which is replaying forever. Even except for the food there is need to swallow words of our relatives. Sometimes bitter. Sometimes so recurrent that you want to vommit. Recited easily from many long years. There is nothing better than family dinner. Everybody knows each other and loves each other. They know their weak points and roll them like a dough for the dessert. There is nothing better than family dinner... Like this dinner, made by mom in Kasieciaks house, at the table, around which the mother, father and grown son sit.